Toen ik je zag van Isa Hoes
Genre: Non-Fictie, Biografie
Uitgever: Ambo|Anthos
Koop op Bol.com
Click here to read this post in English
Rating: 
‘In je hoofd kijken heb ik nooit gekund, of was dat voor mij dan net zo verschrikkelijk geweest als voor jou?’
Isa Hoes en Antonie Kamerling ontmoeten elkaar voor het eerst tijdens de audities van Goede Tijden, Slechte Tijden. De soap wordt een groot succes en Antonie is als hartenbreker Peter Kelder al snel razend populair. Antonie en Isa worden verliefd en leiden een vrijgevochten leven, terwijl ze de ene rol na de andere spelen in televisieseries, speelfilms, toneelstukken en musicals. De buitenwereld ziet een stralend stel voor de camera’s, maar privé gaat Antonie gebukt onder een zware neerslachtigheid. Terwijl hij steeds vaker depressief is, probeert Isa haar gezin bij elkaar te houden, tot Antonie op 6 oktober 2010 besluit zijn leven te beëindigen.
Toen ik je zag is niet alleen een boek over een leven met een echtgenoot die leed aan depressiviteit, maar ook een liefdevol portret van twee mensen die zielsveel van elkaar hebben gehouden.
Ik weet nog dat ik het op het nieuws zag. Antonie Kamerling, een bekende Nederlandse acteur, stierf door het plegen van zelfmoord. Ze vertelden ons dat hij al jaren worstelde met ‘het leven’ en ik dacht bij mezelf: dus na al die tijd, na al het worstelen en de jaren waarin hij wist te overleven heeft hij het uiteindelijk toch niet gered. Als hij het niet heeft gered, hoe kan ik het dan ooit redden? Het stopt niet, het maakt niet uit hoe hard je het probeerd. Depressie gaat niet weg.
Toen Isa Hoes, zijn vrouw, 3 jaar later een boek publiceerde over het leven dat ze met Antonie heeft gehad was ik meteen geïntereseerd. Ik wilde weten hoe erg zijn gevecht was geweest. Ik wilde antwoorden op mijn vragen van 3 jaar geleden.
Het boek begint erg interessant en de eerste paar pagina’s dienen zeker hun doel. Daarna duiken we echter in het leven van Isa, wat natuurlijk logisch is want de ondertitel van het boek is: ‘Mijn leven met…’, maar haar leven lijkt meer een opsomming van haar carriere. Zodra Antonie onderdeel van haar leven wordt wordt zijn cv aan de opsomming toegevoegd en dit gaat door tot en met tweederde van het boek. Eerlijk gezegd zou dit me niet zoveel storen als nu als er emoties aan waren toegevoegd. Het zijn niet alleen de baantjes die worden opgesoms, het volledige verhaal, haar hele leven is een opsomming. Toen gebeurde did, toen dit, etc.
De ontbrekende emoties was mijn grootste ergenis. In het boek verteld Isa ons constant hoe ze zich voelt maar dat is precies het probleem. Ze verteld het ons, maar ik voel er niets van en daarom maakte het me allemaal niet zoveel uit. Zelfs toen Antonie op het einde stierf voelde ik de emotie nauwelijks door alleen de tekst te lezen. Toen ik zonet een nieuwsartikel opzocht van 2010 over zijn dood voelde ik meer emotie.
Iets anders dat me mateloos irriteerde is dat Isa constant dingen lijkt te herhalen. Hiermee bedoel ik niet de terugkomende ruzies of de dagen waarop Antonie in bed ligt, nee, ze concludeerd iets en dan op de pagina er naast verteld ze ons in feite hetzelfde.
Hoe dan ook, ik vond het interessant genoeg om het boek uit te lezen. Ergens hoopte ik dat het boek langzaamaan beter zou worden. Sommige delen grepen mijn aandacht meer dan andere en bemoedigde me om verder te gaan. Ik denk alleen niet dat ik het antwoord heb gevonden waar ik naar op zoek was. Ik kan me voorstellen dat Isa’s schrijfstijl voor veel mensen toegankelijk is, maar het is niet een waar ik voorkeur voor heb. Al met al zou ik dit boek niet aanraden en ik weet nog niet of ik dit boek de tijd waard vond.
Deze review is geschreven met betrekking tot het boek en niet hun persoonlijke leven.